لطفا!!!

				انسان های ساده را احمق فرض نکنید ؛ باور کنید آنها خودشان نخواستند که “هفت خط” باشند …
		
	

 

	 

	

		

			

				دفتر خاطرات به چه کارم می آید؟

				

				وقتی که شب ها

				

				به این امید می خوابم

				

				که فردا

				

				امروز یادم نباشد
		
	

 گاهی شاپرکی را میگیری

تا خیلی آرام رهایش کنی!!!

شاپرک میان دستانت له میشود...

نیت تو کجا

سرنوشت او کجا...!

    آدمها زیاد مزخرف می گویند .. دخترها بیشتر ..

قربان صدقه های ورد زبانشان، مزخرف است ..

"گرسنه نیستم"هایشان مزخرف است ..

"فراموشش کردم"هایشان مزخرفراست ..

"دیگر دوستت ندارم"هایشان مزخرف است ..

"خوشبخت بشوی"هایشان مزخرف است ..

"خوبم، مرسی عشقم"هایشان مزخرف است ..

وقتی مرد موردعلاقه شان را می بینند ک با زن دیگری حرف می زند، یقه کت صاف کردنشان، "من ب تو اعتماد دارم" گفتن هایشان مزخرف است ..

از روی زمین بلند شدن، روبروی آینه ایستادن و تکرار "بهش فکر نکن"هایشان مزخرف است ..

با دلی ک گرسنه محبت است، "بهم فکر نکن"هایشان مزخرف است ..

موقع بلند کردن کارتن سنگین وسایل اتاقشان زیرچشم خندان دیگران، "خودم می تونم"هایشان مزخرف است ..

دنیای دخترها سراسر مزخرف است ..

اینکه می گویند همه شان عاشق رنگ صورتی اند، مزخرف است ..

اینکه همه شان باید عاشق دامن کوتاه باشند، مزخرف است ..

اینکه همه شان بلدند با عشوه برقصند یا اصلا بلد باشند ساده برقصند، مزخرف است ..

همه شان باید کم اشتها باشند و ظریف، مزخرف است ..

رنگ تیره نپوشند و سرد نباشند تا کسی در خانه را بزند، مزخرف است ..

اینکه گریه برایشان مثل یک سپر است برای در امان ماندن، مزخرف است ..

اینکه حق ندارند بیدار بمانند و شب از ساعت ده ب بعد دیگر مونثها را ب شکل دختر نمی بیند، مزخرف است ..

اینکه هیچ کدامشان اشکش با مایع ظرفشویی و کف مخلوط نشده، مزخرف است ..

ب حرفشان زیاد گوش نکید ..

برو تنهایم بگذار، دیگر دوستت ندارم، دارم فراموشش می کنم، من دفترچه خاطرات ندارم،

هیچکس در خیالم نیست، بستنی دوست ندارم، از جیغ زدن خجالت نمی کشم، از ارتفاع نمی ترسم،

از سوسک بدم نمی آید، می توانم تا ابد بدون یک مرد و حامی زندگی کنم، مجردی را ترجیح می دهم، برایش گریه نمی کنم،

دیگر ب من زنگ نزن و مامان من حالم خوبه گفتن هایشان .. مزخرف است ..

من هم مزخرفم ..

مزخرفی ک نه می تواند برقصد نه کسی را دوست نداشته باشد

نه تابحال پیش نیامده ک اشکم با کف ظرفهای نشسته قاطی نشده باشد

و نه عاشق دامن کوتاهم و نه رنگ صورتی ..

مزخرفم و هیچ مذکری این مزخرف بودن ها را دوست ندارد ..

 بر روی نیمکت تنهایی مان نشسته ایم

و نگاه سردمان چه بی تفاوت بر روی شبنم یخ زده ی دلتنگی ها خیره مانده است

من مدت ها پیش نیلوفر آبی قصه ها را برایت چیده بودم

و تو امروز ،غم سرد زمستان را به دست های من بخشیدی

سکوت ،تنها حرف مشترک من و تو است .

 توی این دنیا زنده بودن چقدر سخته... خوب بودن سخت تر... 

 اشتباه می کردم...الان متوجه اشتباهم شدم. 



	 




	بدی ها را به حد اعلا رسانیدم




	غافل از اینکه بدترین هم اگر باشی




	بهترینی یافت می شود، که با تمام بدی هایت




	در انتظار توست...




	شرط جوانمردی نباشد




	بیش از این ها یار را،




	چشم انتظاری...




	 




	برده بودم،




	آزاد شدم،




	همه جا گشتم،




	آزادگی را یافتم:




	بندگی باید کرد




	...




	ما در این واهمه گشتیم




	خبر از عشق نبود




	هر چه گفتیم، هرچه کردیم




	جز غلط هیچ نبود




	 




	وقتشه برم از این دنیا

 چشمانم باز ولی هیچ نمیبینم

در نگاهم جزء هیچی، چیز دیگری نیست

احساس میکنم خوابم

احساس میکنم هرچه در اطرافم هست همگی شبیه چیزهایی هستند که باید باشند

دست به هر سویی دراز میکنم به چیزی نمیرسم

هر نگاهی، دلم را روز به روز بی تفاوت تر میکند

خسته تر

روز به روز خسته تر از آنی ام که باشم

با این همه،

زنده بودن را احساس نمیکنم

فقط این نفس کشیدن ها، سبب میشود ثانیه ها را باور کنم

خودم را باور ندارم

میجویم و میخواهم اما آن چیزی که میخواهم نمیشود

ابتدا اشتباه

و نهایتاً پشیمانی و حسرت

میخواهم بسیار ،

اما اراده در من خیلی وقت است که مرده است

به انتهای خط امیدهایم رسیده ام ...

 

	

		نميدانم كه بايد در كجاي اين عالم به دنبال اين احساس گمگشته ام بگردم

		در درونم غوغايي است كه درونم را به يغما ميبرد

		نه احساسي و نه تفاوتي

		آنچنان غرق در اين دنياي مجهول شده ام كه نه ماندن را ميطلبم و نه رفتن را

		افكارم قدم به قدم به بيراهه ها نزديك تر ميشوند

		بيراهه هايي كه درونش هيچ چيزي نيست

		و اما اين تكرار و روزمرگي است كه كاسه ي خالي ذهنم را پر كرده است

		تا ماداميكه نبود عشق ، وجودت را مملو از بي تفاوتي ات ميكند

		تنها اين نااميدي است كه مدام رنگ بودن ،به بودنت ميبخشد

		تنهايي و سكوت در مقابل با هم بودن و سخن

		و اما تفاوت ميان اين دو

		تا كجاي هستي، لذت بودن و شدن را از وجودت مي ربايند

		جرم اين نداشتن ها را به پاي كدامين گناهمان گذاشته اند؟؟؟

		دانسته و ندانسته قرباني جهالت هايي شده ايم كه بودنمان را از ما دور و دورتر ميكنند

		اين حاكم عادل و مهربان كجاست؟!

		حاكم به كدامين جرم،‌ حتي با وجود اعتراف و طلب بخش، نابخشوده رهايم كرده است ...

 گاهيــــ خيــآل ميكــنــــم روي دستــ خـــدا مانده ام

خستـــهـ اش كــرده ام

خودشــ هـــم نميـــداند با منـــ چ كنـــــد!!!

 

	

		

			

				چگونه میشود به تاول های پا گفت...

				

				تمام مسیر طی شده اشتباه است؟؟
		
	

 

	

		

			بـیـا ایـن زنـدگـی را زیـر ُ رو کـنـیـم

			

			شـایـد زیـر ِ ایـن لـعـنـتـی !

			

			از رویـش خـوش تـر بـود . .